Paas weekend. Het weekend waarin ik samen met Savannah de tripjes naar Port Stephens en Jervis bay heb gedaan. Alsof de weergoden mijn gebeden hadden gehoord(MOOI WEER, MOOI WEER, MOOI WEER!!) heeft het de trip naar Port Stephens de hele tijd geregend. De dag dat ik eindelijk kangoeroes van dichtbij heb gezien. Naja gezien, ik heb er met een geworsteld. Want dat zakje met eten wat ik heel lief en leuk met ze wilde delen was erg interessant. Met mijn " geweldige selfie-stick” en paraplu als trouwe metgezel van de dag heb ik genoten van hun gezelschap. Na de kangoeroes gingen we door naar Nelson Bay waar we op een boot dolfijnen gingen spotten. En ja, we hebben ze gezien! Blijft mooi om mee te maken. Zelf als je al eerder een keer met deze mooie dieren hebt gezwommen blijft het iets magisch om ze in de verte te zien zwemmen. Maar het mooiste waren toch de Aziaten die helemaal lyrisch werden als er een vinnetje te voorschijn kwam. Na de Dolphin cruise gingen we naar de enorme zandheuvels om te sandboarden. Wat was dat geniaal! Ik heb zelfs(tot Savannah’s leedvermaak) een Japanner van haar board geramd. Hihi, kant en klare sushi was mijn excuus. Doorweekt maar verzadigd kwamen we in de avond weer aan in Sydney. Snel naar bed want de volgende dag stond Jervis Bay op de planning met niemand minder dan m’n favo gids Ben. Jervis bay, waar de zon scheen en de regen van de dag daarvoor totaal werd vergeten. Waar ik tijdens een tussenstop op een Harley Davidson 61” knucklehead heb gezeten met de lach van een kleuter die een snoepwinkel inloopt. Wat je als klein meisje wel niet voor elkaar kan krijgen bij een stoere motor muis! Alle mooie verhalen over Jervis Bay zijn waar. Wat een mooie stranden! Wat is Australië toch magisch mooi! Na dit super weekend stond alweer bijna het volgende grote weekend voor de deur…mijn verjaardag.

Mijn verjaardag. Een dag waar ik naar uitkeek en de dag waar ik tegelijkertijd enorm tegen op zag. Een dag waarbij je het liefst met je familie en vrienden wilt zijn. Familie en vrienden die 14.811,88 km verderop zitten(ff google ingeschakeld). De dagen voor mijn verjaardag waren eerlijk gezegd afzien. Er gebeurde zoveel tegelijkertijd(leuke maar ook minder leuke dingen) dat ik toen voor het eerst het gevoel had dat ik naar huis wilde. Tegen mutti aankruipen en bij vriendinnen op de bank ploffen met een glas wijn in mijn hand.

Maar mensen, wat was mijn verjaardag geweldig! Donderdag 16 april werd ik wakker en wilde ik zo snel mogelijk mijn bed uit. Wetend dat ik eindelijk het pakketje van thuis mocht openen en de kaarten van mijn lieve vrienden mocht lezen. Toen ik de keuken in liep hingen er boven de tafel allemaal helium ballonnen met een stapel cadeaus er onder. Ja, mijn Australische familie heeft er alles aangedaan om mij zo jarig mogelijk te laten voelen. De kids hadden allemaal zelf een cadeau voor mij mogen uitzoeken. Reis gadgets, een beauty pakket en een ketting. Maar als grootste verrassing kreeg ik een Gold Pass voor The Harbourbridge Climb. Ik kan niet wachten om op het topje van de Harbour bridge te staan en het mooie Sydney te bewonderen. Na een gezellige dag met Tommy zijn we in de avond uit eten geweest met het gezin en kon ik met een glimlach de dag afsluiten. In het weekend stond nog een lunch met het gezin gepland. Naja, het gezin?? Dit bleek toch even anders te zijn.

Alles was nogal geheimzinnig. Ik mocht niet weten waar we heen gingen en terwijl we met z’n allen in 1 van de 2 auto’s passen stond Kirrily erop dat we met 2 auto’s gingen onder het excuus "dat ze het niet aankon zo’n volle auto en Thom maar eerder met Neddy moest vertrekken om ons plekje in het restaurant vast te houden”. In de auto moest ik van haar mijn ogen dicht doen terwijl ze het adres intoetste. Jammer genoeg voor haar kan Tommy lezen en riep hij verbaast "Are we going to Mosman?”. Lachend gingen we de weg op en eenmaal aangekomen op bestemming zag ik Nanna & Pa op de parkeerplaats staan. Wat een super leuke verrassing dat ze samen met mij mijn verjaardag willen vieren! Raar genoeg werd mij verzocht tegelijkertijd met opa en oma mee te lopen naar het restaurant terwijl Kirrily en Thom achterbleven om Esther uit de auto te halen. Maar okee, no problemo. In het restaurant zag ik dat we wel een hele grote tafel hadden. Niet heel gek met een gezin van 6 en opa en oma erbij maar er bleven nog 2 stoelen over. Toen ik me omdraaide om te kijken of Kirrily en Thom er al aankwamen stond ik dan ook met een mond vol tanden toe te kijken hoe Savannah en Cynthia aan kwamen lopen. Kirrily, de geweldige schat die ze is, had achter mijn rug om contact gezocht met Savannah om haar uit te nodigen voor mijn verrassings lunch en of ze ook aan Cynthia wilde vragen of ze mee wilde. Dit bewees voor mij maar weer hoe erg ik geluk heb met dit gezin. Met een mooi uitzicht over de baai hebben we heerlijk geluncht en champagne gedronken. Van opa en oma heb ik hele mooie traditionele aboriginal sticks gekregen(Oma vertelde vol trots dat de Koningin van Finland, of welk knäckebröd land het ook was, dezelfde had gehaald in die winkel) en Savannah gaf me een heerlijk verzorgingspakket en een trosje ballonnen. In de avond ben ik met Savannah en Karlijn wezen stappen en op zondag ben ik met Joyce, Savannah, Cynthia en Simone wat gaan drinken bij The Opera bar waar we gul genoeg 2 flessen wijn kregen van een of andere gast. Ons hoor je dan niet klagen hoor ;).

De week na mijn verjaardag kwam er een cycloon over Sydney heen blazen. Het noodweer zorgde er voor dat we veel binnen zaten, er veel schade was veroorzaakt en er zelfs mensen zijn omgekomen. Op donderdag ging de storm liggen en was ik helemaal klaar voor een geweldig weekend. Op vrijdag avond gingen we naar een club genaamd "Chinese Laundry” omdat The Partysquad daar zou draaien. En zeg nou zelf, je kan als Nederlander in het verre Australie zo’n feestje toch niet overslaan! Na eerst met Karlijn en Cynthia gezellig wat gedronken te hebben bij Simone gingen we er dan eindelijk heen en ik moet zeggen.. ik begrijp nu wel waarom de club zo heet. In deze kelder club zijn we (in bijna claustrofobische toestand omdat het zo druk was) los gegaan tot de laatste zweetdruppel uit ons systeem was. Als er een wasmachine had gestaan had ik er graag gebruik van gemaakt. Om half 4 werden we de club uit gekeken omdat het feest kennelijk was afgelopen… afgelopen? Uhhh nee… met Cynthia, Pim en Mo gingen we in Hyde park nog even door onder het genot van luid gezang en gekke dansjes op muziek uit de oude(vooral Nederlandse) doos los. Een avond/nacht/ ochtend om nooit meer te vergeten. Om 5 uur toch het wijze besluit genomen om naar huis te gaan met de taxi aangezien ik de volgende dag met het gezin naar een Rugby league game ging op Anzac day. Als verrassing mocht Cynthia ook mee en wat was dit gaaf om mee te maken! De sfeer in het stadion was geweldig(ookal begreep ik niet heel veel van alle regels)! Die avond hadden we grote plannen om te gaan stappen in de stad met Simone en Pim maar dit liep toch iets anders. Je wordt hier vanaf een uurtje of 1 niet meer binnen gelaten en aangezien we iets te lang bleven hangen in Simone haar appartement kwamen we nergens meer binnen. Hoe we het voor elkaar hebben gekregen om alsnog pas om 4 uur bij Simone weg te gaan is nog steeds een raadsel. Times flies when you have fun i guess..en een potje Nutella was de oorzaak! Het ergste was dat we de volgende dag om 12 uur weer bij Simone moesten zijn. Weinig slaap en veel gezelligheid doet veel met een mens. Alsof 3 treinen over me heen hadden gereden stonden we rond half 1 bij Simone aan de deur, klaar voor het volgende grote feestje! Kings day boat party! Ja zelfs in het verre Australie houden we ons aan deze traditie. Een boot vol Nederlanders die los gaan op de muziek en genieten van een drankje(of 100.. maar ja, wie telt er nou op zo’n dag :p). Met nog een after party in een club in Darling Harbour was het om 11 uur toch echt tijd om de taxi te pakken en naar huis te gaan. De volgende dag gewoon weer werken. Werken met een stem die klonk als een stervende kraai.

Het weekend daarna ben ik op 1 mei met Savannah en Michelle naar The Script geweest. Wauw! Wat was dat bizar goed! Even een avond mee blèren op hun muziek. De weekenden daarna hebben we het wat rustiger aangepakt. Wijntjes in "The Beergarden” in Coogee, bioscoopje gepakt en dit weekend Essie haar pre birthday party gehad. De kleine engel wordt a.s. vrijdag 2 jaar. Deze week heb ik ook de ouders van Kirrily ontmoet die in Brisbane wonen. Haar vader is Nederlands en het is geniaal hoe hij Nederlands praat met een Australisch accent.

Verder staat er een geweldige trip met een paar van de meiden op de agenda. Van 4 tot 9 juni gaan we naar Darwin waar we 3 dagen zullen rond trekken door Kakadu en Litchfield. En ja, dit houdt in dat we moeten kamperen in tenten. Oh my, oh my! En die maandag ga ik iets doen waar ik toch echt het meest naar uit kijk.. The crocosaurus cove cage of death! Met andere woorden in een of andere glazen kist dobberen tussen gigantische krokodillen! Ik zeg..google het maar ff!

Lieve mensjes die me dierbaar zijn, ik mis jullie enorm! Maar ik geniet ook bizar van mijn tijd hier! Soms zo erg dat ik er niet bij stil sta om mijn blog bij te houden en ik jullie opscheep met een heel boekwerk. Sorry!!! Heel erg bedankt voor alle lieve kaarten, belletjes, cadeaus en berichtjes voor mijn verjaardag! Dat deed me zo veel ! Maar zoals je gelezen hebt gaat alles hier nog steeds goed! Mijn Australische familie is geweldig en de gedachte dat ik ze over 2 maanden moet verlaten doet me nu al pijn. Maar zoals Tommy laatst heel wijs tegen me ze ” I will miss you, but you miss your mum too!”. M’n hart brak toen hij dat zei. De kids zijn meer dan geweldig en zo zie je maar weer dat de kleinste aapjes soms de grootste plekken in je hart veroveren.

Lots of love,

Kelly