Deze blog is niet compleet geschreven van mijn tijd tot nu toe..Dat doe ik jullie niet aan..

Maar als eerst….Dankjewel!

De volgende dag gingen we dan toch echt iets doen waar ik erg naar uit keek… watervallen bezoeken en in de lakes zwemmen! Na een mooie hike kwamen we bij de eerste bestemming aan. Boven aan de waterval gingen we zwemmen tussen de rotsen. Een beetje eng in het begin omdat het water pikzwart leek maar eenmaal er in was het geweldig! Het was heerlijk om in de ochtend warmte te zwemmen. Zoals vanzelf sprekend was de volgende stap naar onder hikken en bij de waterval zwemmen. Joyce en ik sprongen er gelijk in en zwommen dol enthousiast richting de waterval. Vlak naast de waterval was een inham tussen de rotsen waar je op kon klimmen en eventueel van de rotsen af kon springen. En ja hoor, alsof we elkaars gedachte konden lezen zwom ik samen met Joyce gelijk die richting op. Naja samen, ik trappelde met mijn korte beentjes achter Joyce aan. Joyce was al bijna bij de rots toen mij iets op viel. Nog geen meter bij haar vandaan lag iets reptieligs op de rots. Omdat ik eerst alleen een staart zag dacht ik eerst aan een slang van een meter dus riep ik snel naar Joyce dat ze moest uitkijken. Terwijl ik dat deed zag ik ook de rest van het lichaam en zag ik dat het een soort grote salamander/komodo dragon achtig beest was. Maar wat was Joyce haar hoofd op dat moment goud waard! Nieuwsgierig als ik ben klom ik op de rots vlak er naast en bewonderde ik het mooie diertje. Ook genoot ik van de rest van de gezichten van iedereen in de groep als je ze op het diertje wees. Klein beetje leedvermaak kan geen kwaad toch? Na nog een paar keer van de rotsen zijn afgesprongen was het tijd om terug naar de bus te gaan, op naar de volgende waterval. We hebben die dag zo veel mooie plekken gezien en na zelfgemaakt ijs te hebben gegeten in een afgelegen dorpje gingen we door naar de volgende slaap plek. Wauw, dit was op een farm waar de walibi’s rond hopten, paarden en bulls werden gehouden en het kampvuur plekje al op ons wachtte. Het was zo'n magisch mooie plek, naja ..tot je bij de toiletten kwam en het eerste wat je zag een a4tje was waarop stond dat je rekening moest houden met spinnen,slangen en kikkers in je toilet en of je daarom svp altijd de deksel wilt sluiten. O my!!! Ik bleef mezelf maar toespreken dat dit er bij hoorde. Die avond was het lachen, gieren, brullen en een klein traantje. Bij het kampvuur hebben we met een wijntje wat gezongen en natuurlijk idiote spellen gedaan. Veel te laat liep ik naar het tentje toe die ik deelde met Cynthia en zag ik al wat walibi’s vlakbij de tent dwalen. Midden in de nacht schrok ik was van iets wat tegen de tent aan kwam en wat gestamp op de grond. De hele nacht waren er allemaal walibi’s om de tent. Het ultieme Aussie kampeer gevoel!

De volgende dag stonden we weer vroeg op om litchfield te verkennen en meer watervallen onveilig te maken. Het was tevens ook de laatste dag van de tour dus genoten we nog even extra van al het moois wat The Northern Territory te bieden heeft. Toen we na een lange terug reis weer aankwamen bij het hostel was ik erg benieuwd hoe onze nieuwe kamer er uit zou zien. Gelukkig sliepen we deze keer op het „girls only” niveau en was de kamer en badkamer een stuk beter! Om niets te missen van al het moois wat Darwin te bieden heeft hebben we ons snel opgefrist, spullen weg gelegd en de taxi gepakt naar het strand waar er een Market was en ik de mooiste zonsondergang in mijn leven heb gezien. Daar zit je dan, in 30 graden, met je reet in het zand naar zo’n mooie zonsondergang te kijken dat toen hij eenmaal gezakt was iedereen op het strand(reken maar gerust op minstens 200 mensen) begon te applaudisseren. Life doesn’t get better…of naja.. Het werd nog mooier toen ik mijn nieuwe crème leren,handgemaakte, boho tas had gekocht op de Market. Een Market waar je heerlijk kon rond struinen tussen de kraampjes, met open mond verbaasd stond te kijken naar de streetartists en je niet stil kon blijven staan op de Didgeridoo muziek van een band. Genieten, genieten, genieten. De volgende dag moesten we weer bijtijds opstaan voor de Crocodile Cage Dive maar omdat we het niet konden laten zijn we nog even „snel en kort” wat gaan drinken in een local bar. Zoals ik al zei liepen we rond 3 uur ‚s nachts de tent uit. Wat zijn we toch weer verantwoordelijk bezig aan de andere kant van de wereld. Was het maar zo, want met een beetje pijn en moeite moesten we weer vroeg op staan om uit te checken bij het hostel en eindelijk naar The Crocosaurus Cove te gaan om te gaan duiken met de croccies! En hier keek ik stiekem toch wel het meest naar uit van de hele trip. Voordat je de kooi in mocht moest je een formulier/ contract ondertekenen waarin werd uitgelegd hoe alles in zijn werk ging, t stukje eigen risico en veiligheid maatregelingen. Terwijl ze ons net aan het vertellen was dat ze zelfs een extra accu hebben voor t geval de stroom uitvalt was ik al bezig met ondertekenen. Al hadden ze die niet gehad, ik moest en zou de duik doen! Al gaf ik toe na het ondertekenen dat ze het heel netjes geregeld hadden. Het duurde nog even voordat het mijn tijd was om te duiken dus keek ik toe hoe sommige meiden voor mij gingen en liep ik een rondje in het park, mochten we met een hengel kleinere krokodillen voeren en bekeken we de kracht van de kaken van een krokodil. Een beetje verontrustend om dat te zien als je nog geen 45 minuten later die kooi in moet. Ik moet eerlijk toegeven dat ik een half uur van te voren toch wel kriebels in mn buik kreeg door alle adrenaline en een klein beetje zenuwen. Toen de verzorgers naar me toe kwamen om te vragen of ik er klaar voor was kreeg ik te horen dat ik bij Chopper in het water werd gezet. Een flinke Croc van 5,5 meter lang en ruim 790 kilo zwaar. Vol adrenaline lieten ze me via een ladder de kooi in zakken en werd ik via een liftmechanisme bij Chopper in het water gezet. En wat waren de rollen toen omgedraaid. Ik zat daar in een kooitje terwijl Chopper rustig aan naar mij toe zwom om mij eens wat beter te bekijken. Wauw…worden schieten nog steeds te kort als ik probeer te omschrijven wat een bizar mooie ervaring het is om een krokodil van 5,5 meter later in zijn ogen aan te kunnen kijken en van dichtbij te kunnen zien hoe mooi deze dieren zijn. En met recht in zijn ogen aankijken bedoel ik dat ook echt letterlijk. Chopper staat er namelijk om bekend je aan te blijven staren tot je erbij neer valt. Terwijl hij gevoed werd kon ik de gigantische bek van hem zien en horen want ja, als hij zijn mond/bek dicht klapt klinkt het als een doffe donderklap die extra bevestigd dat je zijn tanden niet overleefd. Het is een van de mooiste ervaringen in mijn leven geweest.

Toen mijn tijd met mooie Chopper er op zat stonden de meiden mij op te wachten terwijl ik met een giga glimlach op mijn gezicht uit de kooi werd gehaald.

En ja, nu komt dan toch echt het meest hilarische, spannendste en bizarste stuk van onze trip. Het was eindelijk Cynthia haar beurt om de kooi in te gaan. Met mijn camera klaar om foto’s te maken stonden we te wachten tot ze in het basin in werd gezakt..iets wat niet gebeurde. Terwijl ze boven Choppers basin hing stopte de lift met werken. Met het idee dat het wel snel werd opgelost stonden wij aan de kant te gieren en brullen van het lachen. De minuten gingen voorbij en nog steeds hing ze in de hitte(denk aan 33 graden in een doorzichtige plastic kooi) boven Chopper die het ook steeds interessanter ging vinden. Terwijl het personeel steeds meer gestrest heen en weer renden om alles aan de praat te krijgen keken Simone en ik elkaar toch wel een beetje bezorgd aan. Dit kon wel eens wat langer gaan duren dan verwacht en we wisten dat Cynthia niet goed tegen kleine/benauwde ruimtes kan dus stond ons maar 1 ding te doen…afleiden die handel. Door middel van gekke dansjes te doen, liedjes(ultra toepasselijke zoals „I want to break free” en „ Get me out of here”) te zingen en de stomste grapjes te maken probeerden we haar er een beetje door heen te lachen terwijl het personeel er alles aan deed om haar uit die kooi te krijgen. Flesjes water werden door de lucht gaten gepropt om haar niet uit te laten drogen in de hitte en het personeel bleef ook tegen haar praten. Uiteindelijk na ongeveer 30 minuten werd ze d.m.v. touwen en brute kracht naar de andere kant van het verblijf getrokken(over de basin van nog 2 andere krokodillen) en kon ze er eindelijk na veel pijn en moeite uitgehaald worden. Savannah, die na Cynthia aan de beurt zou zijn, kreeg te horen dat haar duik niet meer door ging. Ik vond het echt rot voor de meiden. Nog geen half uur later begon het media circus en begon iets wat we eerst heel grappig vonden een nare kant te krijgen. Veel mensen hadden hun mening klaar, ze had het namelijk verdiend de dierenbeul. Als ze er in was gevallen had ze haar verdiende loon gekregen en nog meer van dit soort belachelijke dingen. De media maakte het er niet makkelijker op door alles te dramatiseren. Maar laat ik ff een paar dingen duidelijk maken/ recht zetten…

Als eerste is het echt niet dat we die krokodillen lastig vallen of pijn doen als we in die kooi gaan en zitten die dieren daar niet omdat ze graag zo’n attractie willen en ze dus wat krokodillen bij elkaar hebben gevangen en die de lul werden. Chopper bijvoorbeeld hebben ze gewond gevonden zonder zijn voorpoten en vol wonden en littekens. De bewoners die vlakbij het moeras woonden waar Chopper leefde hebben hem gevoed en omdat hij anders niet zo overleven in het wild hebben ze hem opgevangen. Chopper was dus gewend geraakt aan het contact met mensen en omdat hij geen voorpoten meer had zou hij niet meer kunnen overleven in het wild. Chopper vond mensen interessant waardoor hij perfect bleek voor de duik ervaring. Als je in het basin van een krokodil wordt gezakt heb je de kans dat je genegeerd wordt door de krokodil. Hij/zij beslist zelf of hij wel of niet komt. Daarnaast worden ze gevoed met voor hun „kleine tussendoortjes” die ze zowel als beloning krijgen maar ook als ze niets willen doen. De krokodillen worden dus niet gedwongen of wat dan ook. Iedereen die mij kent weet wat voor dierenvriend ik ben en ik zou heus niet zo iets doen als ik wist dat de dieren ergens toe gedwongen werden of bestraft. Daarnaast ben ik ENORM TROTS op mijn vriendin! Ik denk dat maar weinig mensen zo koel konden blijven onder deze omstandigheden en zo goed met alle media bullshit kon omgaan als zij. Nederland was weer eens 2 dagen in de ban van nieuws waar ze zelf zo veel beter/meer over wisten dan de personen zelf. Beetje kortzichtig heh, van mensen met een domme mening!! Gelukkig waren er ook mensen die wel rationeel konden nadenken en lief reageerden dus dat was dan wel weer fijn. Al bij al was het een bijzondere afsluiting van onze Darwin trip en vlogen we dezelfde nacht terug naar Sydney.

Zoals ik eerder al melde is deze blog niet compleet. Ik heb natuurlijk er weer te lang over gedaan om mijn blog te schrijven dus zal er de komende week snel weer een nieuwe volgen zodat iedereen weer op de hoogte is.

Lieve iedereen die het weer heeft uitgehouden om deze blog uit te lezen, dankjewel! Ik vind het zo leuk dat er nog steeds mensen zijn die geïnteresseerd zijn in mijn avonturen.

Tot mijn volgende(weer veel te lange en voor sommige misschien wel saaie) blog!